donderdag 23 december 2010
dinsdag 14 december 2010
Hoe Hein Konijn aan zijn litteken kwam
Dit is het verhaal van Hein, het grote knuffelkonijn. Vorige week onderging hij een operatie en nu toont hij trots het litteken in zijn lies. Het betrof een cosmetische operatie, Hein was nogal gevuld en kon wel wat pondjes missen.
Ehm, Marjolein? Een knuffelkonijn dat een operatie ondergaat? Gaat het wel goed met je? Ja hoor, prima! Had ik al verteld dat ik Hein zelfs gevraagd heb deze operatie te ondergaan? Voor zijn gezondheid, uiteraard, maar ik vroeg hem ook om een donatie van zijn vulling, voor het goede doel. Hein zou Hein (het liposuctie en liefdadigheidskonijn) niet zijn als hij niet meteen ja had gezegd.
Hieronder ziet u foto's van de operatie, Toetsie durft haast niet te kijken, maar achteraf toont Hein trots zijn litteken (klik op foto voor grotere versie).
Afgezien van Heins prachtige strakke buikje, was er dus nog een reden dat ik hem vroeg de operatie te ondergaan. Ik wilde zijn inhoud gebruiken voor een geheim project. Het moest een cadeau voor Martijn worden, vorige week waren we 4 jaar bij elkaar en zaterdag was de première van de voorstelling waar hij in speelt. Het liefst wilde ik het hem dan geven!
Dat was nog makkelijker gezegd dan gedaan! Er zijn heel wat uren werk in gaan zitten, waarin ik me af en toe afvroeg waar ik aan begonnen was. Uiteindelijk is het me gelukt! Dat ik een kwartier voor ik op weg ging naar de première pas klaar was en dus in mijn mooie kleding nog de laatste hand heb gelegd aan het project, mag de pret niet drukken.... Dat ik twee dagen later besefte dat ik geen idee had waar ik de naald eigenlijk gelaten had, ach ja, dat is eigenlijk best grappig, toch? En ik vond hem ook weer terug, op de grond....kuch.
Hier onder kun je een korte samenvatting van het proces zien in foto's. Je ziet dat Toetsie me weer formidabel geholpen heeft, ahem. "Zo, komt dat allemaal uit Hein? Jekkes!!" "Ik zit hier. Dat je het even weet. En probeer me maar niet over te halen weg te gaan, dit is vanaf nu mijn kleedje." Onderaan zie je mij ook nog aan het werk, op de avond van de première.
En goed verstaander heeft maar een half woord nodig, dus wie een beetje opgelet heeft, weet inmiddels al wel wat mijn geheime project was.... Toch ga ik het nog even toelichten! Al een paar jaar zijn wij op zoek naar zo'n ding, nadat we de vorige moesten wegdoen na een van-de-tafel-val-incident. Maar wat we in winkels en op internet vonden was alleen maar veel te klein, veel te dun, veel te duur of alle drie die dingen. We verbruiken dus al tijden waxinelichtjes bij de vleet en dankzij mijn briljante ingeving hoeft dat nu niet meer.
Want, dames en heren.... - denk hier wat tromgeroffel bij - dankzij de gulle gift van Hein het Liposuctie & Liefdadigheidskonijn én dankzij mijn handige (?) handen, zijn wij verlost van waxinelichtjes en verder gepruts, onze theepot blijft voortaan warm onder deze unieke, zelfgemaakte theemuts!
En dat is het verhaal, lieve mensen, van hoe Hein Konijn aan zijn litteken (en zijn bijnamen) kwam. En, ook niet onbelangrijk: onze thee blijft heerlijk warm onder degaytheemuts!
Ehm, Marjolein? Een knuffelkonijn dat een operatie ondergaat? Gaat het wel goed met je? Ja hoor, prima! Had ik al verteld dat ik Hein zelfs gevraagd heb deze operatie te ondergaan? Voor zijn gezondheid, uiteraard, maar ik vroeg hem ook om een donatie van zijn vulling, voor het goede doel. Hein zou Hein (het liposuctie en liefdadigheidskonijn) niet zijn als hij niet meteen ja had gezegd.
Hieronder ziet u foto's van de operatie, Toetsie durft haast niet te kijken, maar achteraf toont Hein trots zijn litteken (klik op foto voor grotere versie).
Afgezien van Heins prachtige strakke buikje, was er dus nog een reden dat ik hem vroeg de operatie te ondergaan. Ik wilde zijn inhoud gebruiken voor een geheim project. Het moest een cadeau voor Martijn worden, vorige week waren we 4 jaar bij elkaar en zaterdag was de première van de voorstelling waar hij in speelt. Het liefst wilde ik het hem dan geven!
Dat was nog makkelijker gezegd dan gedaan! Er zijn heel wat uren werk in gaan zitten, waarin ik me af en toe afvroeg waar ik aan begonnen was. Uiteindelijk is het me gelukt! Dat ik een kwartier voor ik op weg ging naar de première pas klaar was en dus in mijn mooie kleding nog de laatste hand heb gelegd aan het project, mag de pret niet drukken.... Dat ik twee dagen later besefte dat ik geen idee had waar ik de naald eigenlijk gelaten had, ach ja, dat is eigenlijk best grappig, toch? En ik vond hem ook weer terug, op de grond....kuch.
Hier onder kun je een korte samenvatting van het proces zien in foto's. Je ziet dat Toetsie me weer formidabel geholpen heeft, ahem. "Zo, komt dat allemaal uit Hein? Jekkes!!" "Ik zit hier. Dat je het even weet. En probeer me maar niet over te halen weg te gaan, dit is vanaf nu mijn kleedje." Onderaan zie je mij ook nog aan het werk, op de avond van de première.
En goed verstaander heeft maar een half woord nodig, dus wie een beetje opgelet heeft, weet inmiddels al wel wat mijn geheime project was.... Toch ga ik het nog even toelichten! Al een paar jaar zijn wij op zoek naar zo'n ding, nadat we de vorige moesten wegdoen na een van-de-tafel-val-incident. Maar wat we in winkels en op internet vonden was alleen maar veel te klein, veel te dun, veel te duur of alle drie die dingen. We verbruiken dus al tijden waxinelichtjes bij de vleet en dankzij mijn briljante ingeving hoeft dat nu niet meer.
Want, dames en heren.... - denk hier wat tromgeroffel bij - dankzij de gulle gift van Hein het Liposuctie & Liefdadigheidskonijn én dankzij mijn handige (?) handen, zijn wij verlost van waxinelichtjes en verder gepruts, onze theepot blijft voortaan warm onder deze unieke, zelfgemaakte theemuts!
En dat is het verhaal, lieve mensen, van hoe Hein Konijn aan zijn litteken (en zijn bijnamen) kwam. En, ook niet onbelangrijk: onze thee blijft heerlijk warm onder de
vrijdag 10 december 2010
Building Bridges
Betrokkenheid is een mooi iets. Ik bedoel, als niemand zich betrokken zou voelen, zou er nooit iets gebeuren, moet je maar denken. En hoewel het waarschijnlijk grote onzin is, word ik toch blij van het idee dat mede door mijn opmerkzaamheid, er nu eindelijk spijkers met koppen geslagen zijn.
Herinnert u het zich nog? Het was een paar weken geleden dat ik onderstaande foto plaatste onder het kopje 'Bridge on the Edge'.
Het is op de foto niet zichtbaar, maar deze paddenstoeltjes groeiden op het karkas van de brugleuning, waarvan bijna alle palen waren weggerot door jarenlange blootstelling aan het wisselvallige weer in Nederland. Nu was dat al best een tijdje zo, maar slechts een paar weken nadat ik deze foto maakte, liep ik weer over de brug, maar dit keer was er geen paddenstoel meer te bekennen!
donderdag 9 december 2010
Sky over Osdorp - Toetsie in the sky with diamonds
Wat is dat nou weer voor titel? Ik heb geen diamanten gezien. Maar, ik moet toegeven, de zonsondergang was weer een juweeltje...
zaterdag 4 december 2010
Sinterklaas Deadline
Sneeuwvlokken wervelen om de toren van ivoor
Ergens is een buurman bezig met een boor
Ik hoef vandaag niks en blijf lekker binnen
Lig in mijn mandje bij de verwarming te spinnen
Marjolein zit met haar handen in het haar
Waar inmiddels verf, wol en papier maché in zit, kijk, daar!
Met het zweet op haar voorhoofd typt ze gedichten
Om dan weer haar oog op de surprise te richten
Knutselen is best leuk hoor, als ze nou maar wist
Wat het voor moet stellen, dat is nog steeds niet beslist
Uiteindelijk komt het goed, nou ja, dat hoopt ze dan
Het antwoord zit verscholen in haar hersenpan
Ik zit erbij en kijk ernaar
Ik kan haar niet helpen, maar
Ik kan jullie wel vertellen
Dat jullie het vandaag zonder blogje moeten stellen
Misschien morgen weer, we zullen zien
Intussen tel ik nog even tot tien
En ga Marjolein weer
Toch gek dat ze me weg blijft jagen
Ik ben heel goed met bolletjes wol
Maar goed, dan niet, de maat is vol
Kijk maar naar de foto, daar doe ik een rol
Ik wens jullie een fijn weekend, met veel lol!
Groetjes,
Sintertoetsie en Marjolein de last-minute-knutselpiet
vrijdag 3 december 2010
Gingembre - Chauffe de l'intérieur
In oktober schreef ik een verhaal over een nieuwe theesoort, Lemon Ginger. De geur daarvan deed me denken aan een soepje dat ik op Madagascar gegeten had. KLIK om dat verhaal te lezen.
Gember smaakt niet alleen lekker, je krijgt het er ook warm van. Geen overbodige luxe, zeker nu de winter ons land zo plotseling op een laag sneeuw en een gevoelstemperatuur van een boel graden onder nul getrakteerd heeft. Natuurlijk trekken we veel laagjes kleding aan, warme laarzen of bergschoenen aan de voeten en op ons hoofd een kekke muts, maar het blijft koud.
Als je de volgende keer thuiskomt met een rodeloopneus en gevoelloze vingers en tenen, trakteer jezelf dan eens op een beetje warmte van binnenuit. Met gember! De mogelijkheden zijn eindeloos, denk ik. Ik heb in ieder geval alvast een paar mogelijke manieren om gember binnen te krijgen voor je op een rijtje gezet.
Gemberthee - ja, het bestaat. Simon Lévelt heeft Lemon Ginger thee (losse thee) en er zijn ook gewone theezakjes met gemberthee te krijgen. Simpel!
Thee van echte gember - rasp een theelepel gember (van de gemberwortel, maar stemgember uit een potje kan ook), giet hier kokend water bij in een beker, voeg naar smaak wat suiker of honing toe en voilá! Een drankje dat zelfs de ergste koukleumen weer laat gloeien. Dank aan Elvi voor deze tip!
Noodlesoep met gember - Vanavond probeerde ik de soep die ik op Madagascar kreeg na te maken. Heel simpel, snel en lekker!
Kook een halve liter water, leg hier de noodles in en wacht 3-5 minuten tot ze klaar zijn.
Snijd ondertussen 2 bolletjes stemgember in dunne plakjes of rasp een stuk gemberwortel en doe deze bij de noodles in de pan.
Giet de noodles af, vang het vocht op. Zet het vocht nog even op het vuur en los hier een blokje groentebouillon in op (andere soort mag ook, dit had ik in huis).
Doe de noodles met gember in een kom en giet er wat bouillon bij. Klaar!
Dit zijn slechts een paar manieren om van gember te genieten, als iemand nog recepten of tips heeft; ik hou me aanbevolen!
Gember smaakt niet alleen lekker, je krijgt het er ook warm van. Geen overbodige luxe, zeker nu de winter ons land zo plotseling op een laag sneeuw en een gevoelstemperatuur van een boel graden onder nul getrakteerd heeft. Natuurlijk trekken we veel laagjes kleding aan, warme laarzen of bergschoenen aan de voeten en op ons hoofd een kekke muts, maar het blijft koud.
Als je de volgende keer thuiskomt met een rode
Gemberthee - ja, het bestaat. Simon Lévelt heeft Lemon Ginger thee (losse thee) en er zijn ook gewone theezakjes met gemberthee te krijgen. Simpel!
Thee van echte gember - rasp een theelepel gember (van de gemberwortel, maar stemgember uit een potje kan ook), giet hier kokend water bij in een beker, voeg naar smaak wat suiker of honing toe en voilá! Een drankje dat zelfs de ergste koukleumen weer laat gloeien. Dank aan Elvi voor deze tip!
Noodlesoep met gember - Vanavond probeerde ik de soep die ik op Madagascar kreeg na te maken. Heel simpel, snel en lekker!
Kook een halve liter water, leg hier de noodles in en wacht 3-5 minuten tot ze klaar zijn.
Snijd ondertussen 2 bolletjes stemgember in dunne plakjes of rasp een stuk gemberwortel en doe deze bij de noodles in de pan.
Giet de noodles af, vang het vocht op. Zet het vocht nog even op het vuur en los hier een blokje groentebouillon in op (andere soort mag ook, dit had ik in huis).
Doe de noodles met gember in een kom en giet er wat bouillon bij. Klaar!
Dit zijn slechts een paar manieren om van gember te genieten, als iemand nog recepten of tips heeft; ik hou me aanbevolen!
donderdag 2 december 2010
Dank u, Sinterklaasje!
De keuken vulde zich met mensen, die op hun beurt gezang, gepraat en gelach mee naar binnen namen. Rond de bar verzamelden zij zich, kopjes thee werden rondgedeeld, de honing ging in de magnetron om vloeibaar te worden, voor de zoveelste keer. Een typische pauze tijdens een repetitie van The Amsterdam Vocals, één en al gezelligheid.
Minder typisch was de verrassing die voor ons op de bar lag!
Onze schoen hadden we niet gezet, alhoewel je een aantal koorleden wel regelmatig op sokken door het gebouw kunt zien lopen. Liedjes zingen doen we natuurlijk altijd, maar niet bij de open haard en zeker niet over de maan die door de bomen schijnt of over wie er toch op de deur staat te kloppen. En we hadden al helemaal niet specifiek gevraagd om bergen, en bergen, en bergen suikergoed.
En toch kregen we zomaar iets lekkers! Blijkbaar zijn The Amsterdam Vocals gewoon heel lief geweest dit jaar....hoera!
Minder typisch was de verrassing die voor ons op de bar lag!
Onze schoen hadden we niet gezet, alhoewel je een aantal koorleden wel regelmatig op sokken door het gebouw kunt zien lopen. Liedjes zingen doen we natuurlijk altijd, maar niet bij de open haard en zeker niet over de maan die door de bomen schijnt of over wie er toch op de deur staat te kloppen. En we hadden al helemaal niet specifiek gevraagd om bergen, en bergen, en bergen suikergoed.
En toch kregen we zomaar iets lekkers! Blijkbaar zijn The Amsterdam Vocals gewoon heel lief geweest dit jaar....hoera!
Dank u, Sinterklaasje! We hebben het ons goed laten smaken!
woensdag 1 december 2010
Mooi blauw is niet lelijk...
....maar dat wil nog niet zeggen dat iedereen er blij van wordt om blauw te zijn...
I know, it's not easy being blue.... sorry knietjes!
Abonneren op:
Posts (Atom)