donderdag 23 december 2010
dinsdag 14 december 2010
Hoe Hein Konijn aan zijn litteken kwam
Dit is het verhaal van Hein, het grote knuffelkonijn. Vorige week onderging hij een operatie en nu toont hij trots het litteken in zijn lies. Het betrof een cosmetische operatie, Hein was nogal gevuld en kon wel wat pondjes missen.
Ehm, Marjolein? Een knuffelkonijn dat een operatie ondergaat? Gaat het wel goed met je? Ja hoor, prima! Had ik al verteld dat ik Hein zelfs gevraagd heb deze operatie te ondergaan? Voor zijn gezondheid, uiteraard, maar ik vroeg hem ook om een donatie van zijn vulling, voor het goede doel. Hein zou Hein (het liposuctie en liefdadigheidskonijn) niet zijn als hij niet meteen ja had gezegd.
Hieronder ziet u foto's van de operatie, Toetsie durft haast niet te kijken, maar achteraf toont Hein trots zijn litteken (klik op foto voor grotere versie).
Afgezien van Heins prachtige strakke buikje, was er dus nog een reden dat ik hem vroeg de operatie te ondergaan. Ik wilde zijn inhoud gebruiken voor een geheim project. Het moest een cadeau voor Martijn worden, vorige week waren we 4 jaar bij elkaar en zaterdag was de première van de voorstelling waar hij in speelt. Het liefst wilde ik het hem dan geven!
Dat was nog makkelijker gezegd dan gedaan! Er zijn heel wat uren werk in gaan zitten, waarin ik me af en toe afvroeg waar ik aan begonnen was. Uiteindelijk is het me gelukt! Dat ik een kwartier voor ik op weg ging naar de première pas klaar was en dus in mijn mooie kleding nog de laatste hand heb gelegd aan het project, mag de pret niet drukken.... Dat ik twee dagen later besefte dat ik geen idee had waar ik de naald eigenlijk gelaten had, ach ja, dat is eigenlijk best grappig, toch? En ik vond hem ook weer terug, op de grond....kuch.
Hier onder kun je een korte samenvatting van het proces zien in foto's. Je ziet dat Toetsie me weer formidabel geholpen heeft, ahem. "Zo, komt dat allemaal uit Hein? Jekkes!!" "Ik zit hier. Dat je het even weet. En probeer me maar niet over te halen weg te gaan, dit is vanaf nu mijn kleedje." Onderaan zie je mij ook nog aan het werk, op de avond van de première.
En goed verstaander heeft maar een half woord nodig, dus wie een beetje opgelet heeft, weet inmiddels al wel wat mijn geheime project was.... Toch ga ik het nog even toelichten! Al een paar jaar zijn wij op zoek naar zo'n ding, nadat we de vorige moesten wegdoen na een van-de-tafel-val-incident. Maar wat we in winkels en op internet vonden was alleen maar veel te klein, veel te dun, veel te duur of alle drie die dingen. We verbruiken dus al tijden waxinelichtjes bij de vleet en dankzij mijn briljante ingeving hoeft dat nu niet meer.
Want, dames en heren.... - denk hier wat tromgeroffel bij - dankzij de gulle gift van Hein het Liposuctie & Liefdadigheidskonijn én dankzij mijn handige (?) handen, zijn wij verlost van waxinelichtjes en verder gepruts, onze theepot blijft voortaan warm onder deze unieke, zelfgemaakte theemuts!
En dat is het verhaal, lieve mensen, van hoe Hein Konijn aan zijn litteken (en zijn bijnamen) kwam. En, ook niet onbelangrijk: onze thee blijft heerlijk warm onder degaytheemuts!
Ehm, Marjolein? Een knuffelkonijn dat een operatie ondergaat? Gaat het wel goed met je? Ja hoor, prima! Had ik al verteld dat ik Hein zelfs gevraagd heb deze operatie te ondergaan? Voor zijn gezondheid, uiteraard, maar ik vroeg hem ook om een donatie van zijn vulling, voor het goede doel. Hein zou Hein (het liposuctie en liefdadigheidskonijn) niet zijn als hij niet meteen ja had gezegd.
Hieronder ziet u foto's van de operatie, Toetsie durft haast niet te kijken, maar achteraf toont Hein trots zijn litteken (klik op foto voor grotere versie).
Afgezien van Heins prachtige strakke buikje, was er dus nog een reden dat ik hem vroeg de operatie te ondergaan. Ik wilde zijn inhoud gebruiken voor een geheim project. Het moest een cadeau voor Martijn worden, vorige week waren we 4 jaar bij elkaar en zaterdag was de première van de voorstelling waar hij in speelt. Het liefst wilde ik het hem dan geven!
Dat was nog makkelijker gezegd dan gedaan! Er zijn heel wat uren werk in gaan zitten, waarin ik me af en toe afvroeg waar ik aan begonnen was. Uiteindelijk is het me gelukt! Dat ik een kwartier voor ik op weg ging naar de première pas klaar was en dus in mijn mooie kleding nog de laatste hand heb gelegd aan het project, mag de pret niet drukken.... Dat ik twee dagen later besefte dat ik geen idee had waar ik de naald eigenlijk gelaten had, ach ja, dat is eigenlijk best grappig, toch? En ik vond hem ook weer terug, op de grond....kuch.
Hier onder kun je een korte samenvatting van het proces zien in foto's. Je ziet dat Toetsie me weer formidabel geholpen heeft, ahem. "Zo, komt dat allemaal uit Hein? Jekkes!!" "Ik zit hier. Dat je het even weet. En probeer me maar niet over te halen weg te gaan, dit is vanaf nu mijn kleedje." Onderaan zie je mij ook nog aan het werk, op de avond van de première.
En goed verstaander heeft maar een half woord nodig, dus wie een beetje opgelet heeft, weet inmiddels al wel wat mijn geheime project was.... Toch ga ik het nog even toelichten! Al een paar jaar zijn wij op zoek naar zo'n ding, nadat we de vorige moesten wegdoen na een van-de-tafel-val-incident. Maar wat we in winkels en op internet vonden was alleen maar veel te klein, veel te dun, veel te duur of alle drie die dingen. We verbruiken dus al tijden waxinelichtjes bij de vleet en dankzij mijn briljante ingeving hoeft dat nu niet meer.
Want, dames en heren.... - denk hier wat tromgeroffel bij - dankzij de gulle gift van Hein het Liposuctie & Liefdadigheidskonijn én dankzij mijn handige (?) handen, zijn wij verlost van waxinelichtjes en verder gepruts, onze theepot blijft voortaan warm onder deze unieke, zelfgemaakte theemuts!
En dat is het verhaal, lieve mensen, van hoe Hein Konijn aan zijn litteken (en zijn bijnamen) kwam. En, ook niet onbelangrijk: onze thee blijft heerlijk warm onder de
vrijdag 10 december 2010
Building Bridges
Betrokkenheid is een mooi iets. Ik bedoel, als niemand zich betrokken zou voelen, zou er nooit iets gebeuren, moet je maar denken. En hoewel het waarschijnlijk grote onzin is, word ik toch blij van het idee dat mede door mijn opmerkzaamheid, er nu eindelijk spijkers met koppen geslagen zijn.
Herinnert u het zich nog? Het was een paar weken geleden dat ik onderstaande foto plaatste onder het kopje 'Bridge on the Edge'.
Het is op de foto niet zichtbaar, maar deze paddenstoeltjes groeiden op het karkas van de brugleuning, waarvan bijna alle palen waren weggerot door jarenlange blootstelling aan het wisselvallige weer in Nederland. Nu was dat al best een tijdje zo, maar slechts een paar weken nadat ik deze foto maakte, liep ik weer over de brug, maar dit keer was er geen paddenstoel meer te bekennen!
donderdag 9 december 2010
Sky over Osdorp - Toetsie in the sky with diamonds
Wat is dat nou weer voor titel? Ik heb geen diamanten gezien. Maar, ik moet toegeven, de zonsondergang was weer een juweeltje...
zaterdag 4 december 2010
Sinterklaas Deadline
Sneeuwvlokken wervelen om de toren van ivoor
Ergens is een buurman bezig met een boor
Ik hoef vandaag niks en blijf lekker binnen
Lig in mijn mandje bij de verwarming te spinnen
Marjolein zit met haar handen in het haar
Waar inmiddels verf, wol en papier maché in zit, kijk, daar!
Met het zweet op haar voorhoofd typt ze gedichten
Om dan weer haar oog op de surprise te richten
Knutselen is best leuk hoor, als ze nou maar wist
Wat het voor moet stellen, dat is nog steeds niet beslist
Uiteindelijk komt het goed, nou ja, dat hoopt ze dan
Het antwoord zit verscholen in haar hersenpan
Ik zit erbij en kijk ernaar
Ik kan haar niet helpen, maar
Ik kan jullie wel vertellen
Dat jullie het vandaag zonder blogje moeten stellen
Misschien morgen weer, we zullen zien
Intussen tel ik nog even tot tien
En ga Marjolein weer
Toch gek dat ze me weg blijft jagen
Ik ben heel goed met bolletjes wol
Maar goed, dan niet, de maat is vol
Kijk maar naar de foto, daar doe ik een rol
Ik wens jullie een fijn weekend, met veel lol!
Groetjes,
Sintertoetsie en Marjolein de last-minute-knutselpiet
vrijdag 3 december 2010
Gingembre - Chauffe de l'intérieur
In oktober schreef ik een verhaal over een nieuwe theesoort, Lemon Ginger. De geur daarvan deed me denken aan een soepje dat ik op Madagascar gegeten had. KLIK om dat verhaal te lezen.
Gember smaakt niet alleen lekker, je krijgt het er ook warm van. Geen overbodige luxe, zeker nu de winter ons land zo plotseling op een laag sneeuw en een gevoelstemperatuur van een boel graden onder nul getrakteerd heeft. Natuurlijk trekken we veel laagjes kleding aan, warme laarzen of bergschoenen aan de voeten en op ons hoofd een kekke muts, maar het blijft koud.
Als je de volgende keer thuiskomt met een rodeloopneus en gevoelloze vingers en tenen, trakteer jezelf dan eens op een beetje warmte van binnenuit. Met gember! De mogelijkheden zijn eindeloos, denk ik. Ik heb in ieder geval alvast een paar mogelijke manieren om gember binnen te krijgen voor je op een rijtje gezet.
Gemberthee - ja, het bestaat. Simon Lévelt heeft Lemon Ginger thee (losse thee) en er zijn ook gewone theezakjes met gemberthee te krijgen. Simpel!
Thee van echte gember - rasp een theelepel gember (van de gemberwortel, maar stemgember uit een potje kan ook), giet hier kokend water bij in een beker, voeg naar smaak wat suiker of honing toe en voilá! Een drankje dat zelfs de ergste koukleumen weer laat gloeien. Dank aan Elvi voor deze tip!
Noodlesoep met gember - Vanavond probeerde ik de soep die ik op Madagascar kreeg na te maken. Heel simpel, snel en lekker!
Kook een halve liter water, leg hier de noodles in en wacht 3-5 minuten tot ze klaar zijn.
Snijd ondertussen 2 bolletjes stemgember in dunne plakjes of rasp een stuk gemberwortel en doe deze bij de noodles in de pan.
Giet de noodles af, vang het vocht op. Zet het vocht nog even op het vuur en los hier een blokje groentebouillon in op (andere soort mag ook, dit had ik in huis).
Doe de noodles met gember in een kom en giet er wat bouillon bij. Klaar!
Dit zijn slechts een paar manieren om van gember te genieten, als iemand nog recepten of tips heeft; ik hou me aanbevolen!
Gember smaakt niet alleen lekker, je krijgt het er ook warm van. Geen overbodige luxe, zeker nu de winter ons land zo plotseling op een laag sneeuw en een gevoelstemperatuur van een boel graden onder nul getrakteerd heeft. Natuurlijk trekken we veel laagjes kleding aan, warme laarzen of bergschoenen aan de voeten en op ons hoofd een kekke muts, maar het blijft koud.
Als je de volgende keer thuiskomt met een rode
Gemberthee - ja, het bestaat. Simon Lévelt heeft Lemon Ginger thee (losse thee) en er zijn ook gewone theezakjes met gemberthee te krijgen. Simpel!
Thee van echte gember - rasp een theelepel gember (van de gemberwortel, maar stemgember uit een potje kan ook), giet hier kokend water bij in een beker, voeg naar smaak wat suiker of honing toe en voilá! Een drankje dat zelfs de ergste koukleumen weer laat gloeien. Dank aan Elvi voor deze tip!
Noodlesoep met gember - Vanavond probeerde ik de soep die ik op Madagascar kreeg na te maken. Heel simpel, snel en lekker!
Kook een halve liter water, leg hier de noodles in en wacht 3-5 minuten tot ze klaar zijn.
Snijd ondertussen 2 bolletjes stemgember in dunne plakjes of rasp een stuk gemberwortel en doe deze bij de noodles in de pan.
Giet de noodles af, vang het vocht op. Zet het vocht nog even op het vuur en los hier een blokje groentebouillon in op (andere soort mag ook, dit had ik in huis).
Doe de noodles met gember in een kom en giet er wat bouillon bij. Klaar!
Dit zijn slechts een paar manieren om van gember te genieten, als iemand nog recepten of tips heeft; ik hou me aanbevolen!
donderdag 2 december 2010
Dank u, Sinterklaasje!
De keuken vulde zich met mensen, die op hun beurt gezang, gepraat en gelach mee naar binnen namen. Rond de bar verzamelden zij zich, kopjes thee werden rondgedeeld, de honing ging in de magnetron om vloeibaar te worden, voor de zoveelste keer. Een typische pauze tijdens een repetitie van The Amsterdam Vocals, één en al gezelligheid.
Minder typisch was de verrassing die voor ons op de bar lag!
Onze schoen hadden we niet gezet, alhoewel je een aantal koorleden wel regelmatig op sokken door het gebouw kunt zien lopen. Liedjes zingen doen we natuurlijk altijd, maar niet bij de open haard en zeker niet over de maan die door de bomen schijnt of over wie er toch op de deur staat te kloppen. En we hadden al helemaal niet specifiek gevraagd om bergen, en bergen, en bergen suikergoed.
En toch kregen we zomaar iets lekkers! Blijkbaar zijn The Amsterdam Vocals gewoon heel lief geweest dit jaar....hoera!
Minder typisch was de verrassing die voor ons op de bar lag!
Onze schoen hadden we niet gezet, alhoewel je een aantal koorleden wel regelmatig op sokken door het gebouw kunt zien lopen. Liedjes zingen doen we natuurlijk altijd, maar niet bij de open haard en zeker niet over de maan die door de bomen schijnt of over wie er toch op de deur staat te kloppen. En we hadden al helemaal niet specifiek gevraagd om bergen, en bergen, en bergen suikergoed.
En toch kregen we zomaar iets lekkers! Blijkbaar zijn The Amsterdam Vocals gewoon heel lief geweest dit jaar....hoera!
Dank u, Sinterklaasje! We hebben het ons goed laten smaken!
woensdag 1 december 2010
Mooi blauw is niet lelijk...
....maar dat wil nog niet zeggen dat iedereen er blij van wordt om blauw te zijn...
I know, it's not easy being blue.... sorry knietjes!
dinsdag 30 november 2010
Cold feet
Je zal maar een enorm speelse, jonge kat zijn en geen tuin hebben. Je zal maar op 12 hoog in een flat wonen, omringd door een gore sloot slotgracht. Voor altijd gedoemd tot het opsnuiven van frisse buitenlucht met je neus door een kier gepropt omdat de ramen niet verder open mogen, omdat je anders weleens naar beneden zou kunnen vallen. Je zal maar naar buiten willen om op vogels te jagen, maar keer op keer tegengehouden worden door een klimtoestel hordeur, waar je niet eens in mag klimmen! Tsja. Het leven van een flatkat gaat niet over rozen. Alhoewel er soms weleens rozen in een vaas op tafel staan, en die gaan dan weleens over de tafel......
Het klinkt allemaal een beetje sneu, vindt u ook niet? Zo'n energiek, speels beestje, gek op buitenlucht, vliegjes vangen en tegen vogels kwetteren, dat bijna nooit naar buiten mag! Think again, want mevrouw weet gewoon niet wat ze wil. Vandaag mocht ze naar buiten, de balkondeur stond wagenwijd open, ze was vrij om op onderzoek uit te gaan.... Maar nee hoor. Zelfs na enthousiaste mondelinge en manuele (lees: een flinke duw tegen haar poezelige achterwerk) aanmoedigingen van ons bleef ze met allevier haar poten stevig op de drempel staan.
Moet je ons net hebben. Zet haar er maar in, zei ik tegen Martijn, die haar oppakte en met een plofje midden op het balkon liet vallen, in de sneeuw.
Je zal onze kat maar zijn, hahaha. Verplicht een feestmuts op je kop als je jarig bent, gefilmd worden op je meest gênante momenten en zomaar midden in de sneeuw geplempt worden, alleen maar om te zien wat je doet.
Toetsie houdt niet van koude voeten, dat is duidelijk. Want dit is wat ze deed....
Het klinkt allemaal een beetje sneu, vindt u ook niet? Zo'n energiek, speels beestje, gek op buitenlucht, vliegjes vangen en tegen vogels kwetteren, dat bijna nooit naar buiten mag! Think again, want mevrouw weet gewoon niet wat ze wil. Vandaag mocht ze naar buiten, de balkondeur stond wagenwijd open, ze was vrij om op onderzoek uit te gaan.... Maar nee hoor. Zelfs na enthousiaste mondelinge en manuele (lees: een flinke duw tegen haar poezelige achterwerk) aanmoedigingen van ons bleef ze met allevier haar poten stevig op de drempel staan.
Moet je ons net hebben. Zet haar er maar in, zei ik tegen Martijn, die haar oppakte en met een plofje midden op het balkon liet vallen, in de sneeuw.
Je zal onze kat maar zijn, hahaha. Verplicht een feestmuts op je kop als je jarig bent, gefilmd worden op je meest gênante momenten en zomaar midden in de sneeuw geplempt worden, alleen maar om te zien wat je doet.
Toetsie houdt niet van koude voeten, dat is duidelijk. Want dit is wat ze deed....
 |
| klik voor grotere foto |
Doucheritueel
De titel van dit blogje roept misschien verwachtingen op over waar het over gaat.
Als dit een beautyblog zou zijn, zou je nu een filmpje kunnen verwachten met producten die ik onder de douche gebruik, hoe je het beste kunt scrubben of waarom het goed is om je haar als laatste met koud water te doorspoelen.
Dit blogje zou ook kunnen gaan over welke liedjes ik onder de douche zing, in welke volgorde ik me afdroog of hoe vaak ik rondjes draai onder de douche voor ik hem uitzet. Dat zou een beetje een raar ritueel zijn, maar had had gekund!
Nee, dit ritueel heb ik niet eens zelf bedacht. Onze rode kittycat heeft dit ritueel in het leven geroepen. Ze heeft een drinkbakje en ze mag met regelmaat uit de kraan drinken, maar blijkbaar heeft ze een voorkeur voor warm water, en dan het liefst direct uit de douche... Nooit gedacht dat een voorkeur voor warme drankjes (warm water, thee, ik zie een link) ook aanstekelijk werkt...voor katten.
Dus, dit is wat er zo ongeveer dagelijks gebeurt als ik onder de douche sta....
Als dit een beautyblog zou zijn, zou je nu een filmpje kunnen verwachten met producten die ik onder de douche gebruik, hoe je het beste kunt scrubben of waarom het goed is om je haar als laatste met koud water te doorspoelen.
Dit blogje zou ook kunnen gaan over welke liedjes ik onder de douche zing, in welke volgorde ik me afdroog of hoe vaak ik rondjes draai onder de douche voor ik hem uitzet. Dat zou een beetje een raar ritueel zijn, maar had had gekund!
Nee, dit ritueel heb ik niet eens zelf bedacht. Onze rode kittycat heeft dit ritueel in het leven geroepen. Ze heeft een drinkbakje en ze mag met regelmaat uit de kraan drinken, maar blijkbaar heeft ze een voorkeur voor warm water, en dan het liefst direct uit de douche... Nooit gedacht dat een voorkeur voor warme drankjes (warm water, thee, ik zie een link) ook aanstekelijk werkt...voor katten.
Dus, dit is wat er zo ongeveer dagelijks gebeurt als ik onder de douche sta....
Waar ik loop, is van nu af aan een weg
Gisteravond ben ik gaan lopen. In de kou, door de dwarrelende sneeuwvlokjes, mijn voetstappen maakten een knerpend geluid op de met sneeuw bedekte straat.
Onderstaande tekst heb ik laatst gelezen bij een toneelrepetitie en de boodschap ervan maakte indruk op me. Vandaar misschien dat de tekst door mijn hoofd spookte toen ik mijn voetstappen achterliet toen ik door de donkere straten liep....
Vandaag ben ik gaan lopen
Ik was het maanden al van plan
Maar pas toen iedereen gezegd had dat het niet kon ging ik lopen
Kijk me lopen toch, hier loop ik dan
Vandaag ben ik gaan lopen
Ik heb de meningen geteld
En heb bedacht dat het niets uit maakt
Want als men niks vind word zelfs dat nog als een mening je verteld
Vandaag ben ik gaan lopen
En waar ik loop is van nu af aan een weg
Vandaag ben ik gaan lopen
Ik maak me klein bij elk geluid
Ik ben veel banger dan ik was, toen ik nog stil stond...
mag zo wezen, maar ik kom eindelijk, ik kom eindelijk vooruit
Vandaag ben ik gaan lopen
En waar ik loop is van nu af aan een weg
Kijk me lopen zeven sloten
Hoogste bergen andersom
Ik ben hoe dan ook gaan lopen
Ik zie wel waar ik kom
Diepe dalen mooie paden
Ik glim bij wat ik zachtjes, haast onhoorbaar, fluisterend zeg...
Waar ik gelopen heb
Is van nu af aan een weg
Vandaag ben ik gaan lopen
Omdat dat is wat ik wou
Ik heb geen idee waarom men zei dat het niet kon, zeg liever 'ga maar dat is leuk, dat moet je doen'
Want kijk me lachen dan
Hier loop ik nou....
(Acda & de Munnik - Vandaag ben ik gaan lopen)
Onderstaande tekst heb ik laatst gelezen bij een toneelrepetitie en de boodschap ervan maakte indruk op me. Vandaar misschien dat de tekst door mijn hoofd spookte toen ik mijn voetstappen achterliet toen ik door de donkere straten liep....
Vandaag ben ik gaan lopen
Ik was het maanden al van plan
Maar pas toen iedereen gezegd had dat het niet kon ging ik lopen
Kijk me lopen toch, hier loop ik dan
Vandaag ben ik gaan lopen
Ik heb de meningen geteld
En heb bedacht dat het niets uit maakt
Want als men niks vind word zelfs dat nog als een mening je verteld
Vandaag ben ik gaan lopen
En waar ik loop is van nu af aan een weg
Vandaag ben ik gaan lopen
Ik maak me klein bij elk geluid
Ik ben veel banger dan ik was, toen ik nog stil stond...
mag zo wezen, maar ik kom eindelijk, ik kom eindelijk vooruit
Vandaag ben ik gaan lopen
En waar ik loop is van nu af aan een weg
Kijk me lopen zeven sloten
Hoogste bergen andersom
Ik ben hoe dan ook gaan lopen
Ik zie wel waar ik kom
Diepe dalen mooie paden
Ik glim bij wat ik zachtjes, haast onhoorbaar, fluisterend zeg...
Waar ik gelopen heb
Is van nu af aan een weg
Vandaag ben ik gaan lopen
Omdat dat is wat ik wou
Ik heb geen idee waarom men zei dat het niet kon, zeg liever 'ga maar dat is leuk, dat moet je doen'
Want kijk me lachen dan
Hier loop ik nou....
(Acda & de Munnik - Vandaag ben ik gaan lopen)
maandag 29 november 2010
Sky over Osdorp - achter de wolken...
...schijnt de zon!
Echt waar, kijk maar!
 |
| Don't look at me, you stupid woman! Look at the sky behind you! |
zondag 28 november 2010
Babi pangang, baby!
Vandaag een recept wat ik al een hele tijd wilde uitproberen, babi pangang! Ik ben er gek op, maar bij de chinees is het zo duur! Wat zij kunnen, kan ik ook, dacht ik. En zo niet, dan is het jammer. Wat bleek? Mijn eigen versie vind ik veel lekkerder dan die van de chinees! Ontzettend mals vlees, heerlijke saus, mjam!
Ook een keer proberen? Hier is het recept!
Wow, babi pangang, hoe maak je dat, is dat niet vreselijk moeilijk! Welnee joh, let op!
Zo doe je dat
Versnipper de knoflook en de ui. Doe de djahé, olie, ketjap en het citroensap erbij en meng dit door elkaar. Tadaa, dit is je marinade. Leg het vlees in een kom met de marinade en laat het ongeveer een uur marineren. Zorg dat de marinade goed bij al het vlees kan komen, schep de marinade ertussen en er overheen. Ik heb het tussendoor nog een beetje omgeschept, maar dit is niet noodzakelijk.
Raar woord, marinade. Vooral als je het zo vaak schrijft. Ma-ri-na-de. Mh. I know, maar ik zal het hierna niet vaak meer gebruiken hoor! Neem maar een uurtje de tijd om het te laten...euh...marineren...
Doe het vlees met de marinade in de braad- of hapjespan en laat het op een laag vuur gaar stoven.
Stoven?
Stoven: Zet het vuur eerst hoog tot de inhoud van de pan warm is en zet dan het vuur laag. Deksel op de pan en stoven maar! Vaak moet je nog wat water toevoegen zodat het niet te droog wordt en lekker kan sudderen. Oh, sudderen, zeg dat dan meteen!
Goed, laat het vlees gaar stoven, doe er nog wel wat water bij, dat was bij mij echt wel nodig.
Voor stoven staat ongeveer anderhalf tot twee uur, ik had alleen niet helemaal genoeg tijd dus heb het maar een uur laten stoven en toen was het gelukkig ook al gaar.
Verwarm de oven voor op 200 °C.
Als het vlees gaar is doe je het in een ovenschaal.
Giet een laagje van het braadvocht uit de pan op de bodem van de ovenschaal. De bodem moet bedekt zijn, maar schenk er niet teveel in, anders krijg je geen knapperig korstje op het vlees.
Zet de ovenschaal 15 minuten in de oven.
Leg de atjar in het vergiet om uit te lekken.
Doe de ingrediënten voor de saus (behalve de maizena) in een pannetje, goed roeren terwijl het warm wordt. Bind de saus met de maizena; doe ca. 15 gram maizena in een beetje water, roer tot het een gladde substantie is. Meng dit al roerend door de warme saus en laat nog ongeveer een minuut doorkoken.
Ping! Het vlees is klaar! Ik heb dit geserveerd met witte rijst en sperziebonen, het is natuurlijk ook lekker met nasi of bami en met andere groenten. Leg wat atjar op een bord en daarbovenop het vlees (dat ik in repen gesneden heb, zoals babi pangang bij de chinees). Giet er wat saus overheen en het is klaar om te serveren! Eet smakelijk!
Dit recept is voor 4 personen, maar omdat wij een beetje zuinig zijn met vlees eten kunnen we met z'n tweeën 4 keer eten van een kilo vlees. De rest gaat dus in porties in de vriezer voor een andere keer, super handig!
Ook een keer proberen? Hier is het recept!
Ingrediënten
Voor het vlees
800-1000 gram (magere) varkenslapjes
halve ui
2 tenen knoflook
3 theelepels djahé
2 eetlepels (zonnebloem) olie
4 eetlepels ketjap manis
sap van een halve citroen
potje atjar tjampoer
Voor de pangangsaus
4 deciliter water
1 theelepel sambal
knoflookpoeder
1 eetlepel citroensap
1 klein blikje tomatenpuree
4 eetlepels donkerbruine basterdsuiker
2 eetlepels gembersiroop of anderhalve eetlepel djahé of 4 à 5 fijngesneden gemberbolletjes
4 eetlepels tomatenketchup
maizena
Verder nodig
oven (voorverwarmd op 200 °C)
ovenschaal
braadpan/hapjespan met deksel
vergiet
 |
| marinade maken - marineren - stoven - klaar voor de oven - uit de oven |
Wow, babi pangang, hoe maak je dat, is dat niet vreselijk moeilijk! Welnee joh, let op!
Zo doe je dat
Versnipper de knoflook en de ui. Doe de djahé, olie, ketjap en het citroensap erbij en meng dit door elkaar. Tadaa, dit is je marinade. Leg het vlees in een kom met de marinade en laat het ongeveer een uur marineren. Zorg dat de marinade goed bij al het vlees kan komen, schep de marinade ertussen en er overheen. Ik heb het tussendoor nog een beetje omgeschept, maar dit is niet noodzakelijk.
Raar woord, marinade. Vooral als je het zo vaak schrijft. Ma-ri-na-de. Mh. I know, maar ik zal het hierna niet vaak meer gebruiken hoor! Neem maar een uurtje de tijd om het te laten...euh...marineren...
 |
| Dog says: Did you marinate Chicken as well? Mmh, let me check.... Chicken says: Oh no you don't! Down boy! |
Stoven?
Stoven: Zet het vuur eerst hoog tot de inhoud van de pan warm is en zet dan het vuur laag. Deksel op de pan en stoven maar! Vaak moet je nog wat water toevoegen zodat het niet te droog wordt en lekker kan sudderen. Oh, sudderen, zeg dat dan meteen!
Goed, laat het vlees gaar stoven, doe er nog wel wat water bij, dat was bij mij echt wel nodig.
Voor stoven staat ongeveer anderhalf tot twee uur, ik had alleen niet helemaal genoeg tijd dus heb het maar een uur laten stoven en toen was het gelukkig ook al gaar.
Verwarm de oven voor op 200 °C.
Als het vlees gaar is doe je het in een ovenschaal.
Giet een laagje van het braadvocht uit de pan op de bodem van de ovenschaal. De bodem moet bedekt zijn, maar schenk er niet teveel in, anders krijg je geen knapperig korstje op het vlees.
Zet de ovenschaal 15 minuten in de oven.
Leg de atjar in het vergiet om uit te lekken.
Doe de ingrediënten voor de saus (behalve de maizena) in een pannetje, goed roeren terwijl het warm wordt. Bind de saus met de maizena; doe ca. 15 gram maizena in een beetje water, roer tot het een gladde substantie is. Meng dit al roerend door de warme saus en laat nog ongeveer een minuut doorkoken.
Ping! Het vlees is klaar! Ik heb dit geserveerd met witte rijst en sperziebonen, het is natuurlijk ook lekker met nasi of bami en met andere groenten. Leg wat atjar op een bord en daarbovenop het vlees (dat ik in repen gesneden heb, zoals babi pangang bij de chinees). Giet er wat saus overheen en het is klaar om te serveren! Eet smakelijk!
Dit recept is voor 4 personen, maar omdat wij een beetje zuinig zijn met vlees eten kunnen we met z'n tweeën 4 keer eten van een kilo vlees. De rest gaat dus in porties in de vriezer voor een andere keer, super handig!
zaterdag 27 november 2010
En toen was er (weer) licht
Ja ja, het heeft maar bijna een maand geduurd voordat ik deze lastige situatie oploste. Een maand, jemig, wat lang, zul je misschien denken. Ik vond het nog redelijk snel, gezien ik mijn vorige afzuigkaplampje gewoon nooit vervangen heb toen hij stuk ging.
Nee, ik ben op z'n zachtst gezegd niet zo ondernemend ingesteld wat dat soort dingen betreft. Mijn vorige afzuigkap zag na jaren duisternis opnieuw het licht dankzij Martijn en hoewel ik deze keer zelf het lampje heb gekocht en vervangen, was hij degene die het kapotte lampje eruit haalde, zodat ik wist welk type lamp ik moest kopen. Tsja. Ach. Wat zal ik zeggen....
...ik denk dat ik gewoon een betekenisvolle stilte laat vallen...
...want hoe het ook zij; feit is dat de afzuigkap nu weer licht in mijn pannen schijnt, hoera!
Nee, ik ben op z'n zachtst gezegd niet zo ondernemend ingesteld wat dat soort dingen betreft. Mijn vorige afzuigkap zag na jaren duisternis opnieuw het licht dankzij Martijn en hoewel ik deze keer zelf het lampje heb gekocht en vervangen, was hij degene die het kapotte lampje eruit haalde, zodat ik wist welk type lamp ik moest kopen. Tsja. Ach. Wat zal ik zeggen....
...ik denk dat ik gewoon een betekenisvolle stilte laat vallen...
 |
| En toen was er (weer) licht |
...want hoe het ook zij; feit is dat de afzuigkap nu weer licht in mijn pannen schijnt, hoera!
Wat ruist er....
De wolken zijn naar beneden gezakt en hangen rond mijn ivoren toren. Een mistige witte wereld is wat je ziet als je naar buiten kijkt. Plotseling begon Toetsie te kwetteren alsof ze een vogel in het vizier had, ze sprong op de vensterbank en tikte met haar pootjes tegen het raam. De reden? Sneeuw!
Is de winter nu écht begonnen? Ik ben benieuwd....
 | ||
| Kijk! |
 |
| Marjolein, kom nou kijken! |
 |
| SNEEUW! |
 |
| Sneeuwvlokjes pakken |
 |
| Dit is bijna net zo leuk als vliegjes vangen! |
 |
| Sneeuw op het balkon |
Is de winter nu écht begonnen? Ik ben benieuwd....
vrijdag 26 november 2010
Ready, steady, shoot!
Gisteren was ik aan het werk in de Rooms-Katholieke kerk in Werkhoven. Styliste Marloes van der Horst had een shoot georganiseerd als opdracht voor haar stylingopleiding bij B Academy. Samen met fotografe Ingeborg Lukkien en model Elyse (All-Models) heb ik hard gewerkt om een mooi resultaat neer te zetten, maar we hebben ook een ontzettend leuke dag gehad! Tussen de bedrijven door maakte ik wat behind-the-scenes opnames en heb daarvan een filmpje geknutseld.
In verband met auteursrechten enzo moest ik het oorspronkelijke muziekje uit het filmpje halen, helaas. Paolo Nutini's New Shoes was de soundtrack van de dag en dat nummer paste ook erg goed bij het filmpje, maar om nou voor de rechter te moeten verschijnen om dat aan jullie te laten horen... Via de audioruilfunctie op Youtube heb ik er een ander muziekje onder gezet, maar je kunt het geluid altijd uitzetten en zelf New Shoes opzetten, als je zin hebt om moeilijk te doen....haha.
Dus! Hier een kijkje achter de schermen bij de shoot van gisteren!
Op het geluid moeten we nog even wachten blijkbaar, ach ja, zonder geluid is 't ook best leuk... :)
In verband met auteursrechten enzo moest ik het oorspronkelijke muziekje uit het filmpje halen, helaas. Paolo Nutini's New Shoes was de soundtrack van de dag en dat nummer paste ook erg goed bij het filmpje, maar om nou voor de rechter te moeten verschijnen om dat aan jullie te laten horen... Via de audioruilfunctie op Youtube heb ik er een ander muziekje onder gezet, maar je kunt het geluid altijd uitzetten en zelf New Shoes opzetten, als je zin hebt om moeilijk te doen....haha.
Dus! Hier een kijkje achter de schermen bij de shoot van gisteren!
Op het geluid moeten we nog even wachten blijkbaar, ach ja, zonder geluid is 't ook best leuk... :)
donderdag 25 november 2010
Sky over Osdorp
Mrrrauw, pak die camera erbij!
Hoe vaak ik dat deze week niet gehoord heb! Maar geef toe; ze weet de mooie momenten wel uit te zoeken....
By the way: Deze foto's zijn niet allemaal op dezelfde dag gemaakt.
woensdag 24 november 2010
De wereld is een schouwtoneel...
...elk speelt zijn rol en krijgt zijn deel.
Dat zei Joost van den Vondel ooit en het was het eerste waar ik aan dacht toen ik een titel voor dit blogje moest verzinnen.
Maar wat ik eigenlijk wil vertellen heeft eigenlijk vooral met een écht toneel te maken en niets met de echte wereld. Al is dat ook niet helemaal waar, mh. Laat ik dit even uitleggen.
In september ben ik samen met een aantal andere vrouwen begonnen aan het maken van een voorstelling. De voorstelling wordt gemaakt met eigen inbreng van de spelers, dus ik kan niet zeggen dat het niets te maken heeft met onszelf. Is niet alles wat je doet, of het nu op een toneel is of in het dagelijks leven, gevormd door wat je al in je leven hebt meegemaakt?
De voorstelling heet 'Dichtbij' en op 29 januari 2011 spelen we in Theater Het Pakhuis in Hoorn. Spannend, voor mij is dit de eerste keer dat ik aan zoiets heb meegewerkt, maar dankzij onze regisseur Judith Mulder en mijn drie medespeelsters heb ik er ook ontzettend veel zin in.
Voor meer informatie, zie de site van Het Gezelschap. Hieronder zie je de flyer van de voorstelling.
Wil je komen kijken? Reserveer dan gauw een kaartje!
Dat zei Joost van den Vondel ooit en het was het eerste waar ik aan dacht toen ik een titel voor dit blogje moest verzinnen.
Maar wat ik eigenlijk wil vertellen heeft eigenlijk vooral met een écht toneel te maken en niets met de echte wereld. Al is dat ook niet helemaal waar, mh. Laat ik dit even uitleggen.
In september ben ik samen met een aantal andere vrouwen begonnen aan het maken van een voorstelling. De voorstelling wordt gemaakt met eigen inbreng van de spelers, dus ik kan niet zeggen dat het niets te maken heeft met onszelf. Is niet alles wat je doet, of het nu op een toneel is of in het dagelijks leven, gevormd door wat je al in je leven hebt meegemaakt?
De voorstelling heet 'Dichtbij' en op 29 januari 2011 spelen we in Theater Het Pakhuis in Hoorn. Spannend, voor mij is dit de eerste keer dat ik aan zoiets heb meegewerkt, maar dankzij onze regisseur Judith Mulder en mijn drie medespeelsters heb ik er ook ontzettend veel zin in.
Voor meer informatie, zie de site van Het Gezelschap. Hieronder zie je de flyer van de voorstelling.
Wil je komen kijken? Reserveer dan gauw een kaartje!
dinsdag 23 november 2010
Wij willen wild! (2)
Welk koor de wildcard voor de halve finale van Korenslag gekregen heeft is inmiddels bekend. Maar eigenlijk kan ik er nog niets over zeggen, want de komende drie zaterdagen zijn er nog uitzendingen van de kwartfinales op tv. En dat terwijl vandaag de eerste halve finale wordt opgenomen (met de winnaars van de eerste drie afleveringen). Sterker nog, na aanstaande vrijdag zijn alle opnames voor Korenslag alweer voorbij, terwijl de finale pas op 1 januari uitgezonden wordt.
Best lastig, want eigenlijk kan ik dus pas over drie weken zeggen of wij wel of niet de wildcard gekregen hebben. Nou goed, aangezien ik niets wil verklappen zal ik er op mijn blog niets over zeggen tot het officieel mag...
Op 11 december wordt de laatste kwartfinale uitgezonden, nog even geduld dus!
Tot die tijd kun je je vermaken op de site van Korenslag, waar na elke aflevering heftige discussies ontstaan over welk koor had moeten winnen, erg vermakelijk (en het was erg leuk om zoveel positieve reacties over ons koor te lezen).
Best lastig, want eigenlijk kan ik dus pas over drie weken zeggen of wij wel of niet de wildcard gekregen hebben. Nou goed, aangezien ik niets wil verklappen zal ik er op mijn blog niets over zeggen tot het officieel mag...
Op 11 december wordt de laatste kwartfinale uitgezonden, nog even geduld dus!
Tot die tijd kun je je vermaken op de site van Korenslag, waar na elke aflevering heftige discussies ontstaan over welk koor had moeten winnen, erg vermakelijk (en het was erg leuk om zoveel positieve reacties over ons koor te lezen).
Dress(ing) to impress
In het kookboek staat hij vermeld als basisdressing. Mijn mening? Als je een lekkere salade wilt maken, is deze dressing absoluut een goede basis! Scherp, maar niet té. Vol van smaak maar niet overheersend. Ontzettend makkelijk te maken en absoluut de moeite waard!
Vorige week waagde ik mij aan twee recepten uit het kookboek van Gartine dat ik voor mijn verjaardag kreeg. Beiden een groot succes, vandaag deel ik met jullie het recept voor de heerlijke basisdressing.
Wat heb je nodig?
1,5 deciliter witte wijnazijn
1 middelgrote ui (ik heb een halve grote ui genomen)
3 teentjes knoflook
0.9 deciliter honing
1/2 eetlepel mosterd
1 theelepel zout
2,7 deciliter zonnebloemolie
een afsluitbare lege fles
Hoe maak je het?
Doe alle ingrediënten, met uitzondering van de zonnebloemolie, in de keukenmachine en laat de machine één minuut draaien.
Voeg de zonnebloemolie in een dun straaltje toe, terwijl de machine draait.
Hoe simpel kan het zijn? Als je dit gedaan hebt, heb je ongeveer een halve liter dressing voor over salades. Ik heb het met een trechter in een (goed schoongemaakte) lege whiskyfles gegoten die ik in de koelkast bewaar. Schudden voor gebruik (de olie en andere ingrediënten scheiden zich als het mengsel een tijdje staat) en genieten maar!
Dit recept komt uit het kookboek "Zoete & hartige heerlijkheden" van Gartine's eigen Kirsten Eckhart en Willem-Jan Hendriks.
Vorige week waagde ik mij aan twee recepten uit het kookboek van Gartine dat ik voor mijn verjaardag kreeg. Beiden een groot succes, vandaag deel ik met jullie het recept voor de heerlijke basisdressing.
Wat heb je nodig?
1,5 deciliter witte wijnazijn
1 middelgrote ui (ik heb een halve grote ui genomen)
3 teentjes knoflook
0.9 deciliter honing
1/2 eetlepel mosterd
1 theelepel zout
2,7 deciliter zonnebloemolie
een afsluitbare lege fles
Hoe maak je het?
Doe alle ingrediënten, met uitzondering van de zonnebloemolie, in de keukenmachine en laat de machine één minuut draaien.
Voeg de zonnebloemolie in een dun straaltje toe, terwijl de machine draait.
Hoe simpel kan het zijn? Als je dit gedaan hebt, heb je ongeveer een halve liter dressing voor over salades. Ik heb het met een trechter in een (goed schoongemaakte) lege whiskyfles gegoten die ik in de koelkast bewaar. Schudden voor gebruik (de olie en andere ingrediënten scheiden zich als het mengsel een tijdje staat) en genieten maar!
Dit recept komt uit het kookboek "Zoete & hartige heerlijkheden" van Gartine's eigen Kirsten Eckhart en Willem-Jan Hendriks.
maandag 22 november 2010
Handen omhoog....
Op haar kousenvoetjes sloop de prinses de trappen af, opende voorzichtig de deur en verliet stilletjes haar ivoren toren. Haar longen vulden zich met frisse avondlucht, ze zette de ene voet voor de ander op de koude straattegels en zo begon haar avontuur....
In feite was het de lift waarmee ik de 12 verdiepingen afdaalde en wandelde ik zonder enige voorzichtig- of stilligheid de deur uit, met mijn in groene sneakers gestoken voeten. Want potverdriedubbeltjes, vanuit onze flat heb je een panoramaview van het zuidoosten tot het noordwesten, maar de inmiddels al niet meer volle maan staat in het noordoosten!
Gewapend met mijn camera met grooooote lens ging ik dus op pad om de maan te schieten. En toen ik eenmaal buiten was, besloot ik daar niet te stoppen en ik speelde met lange sluitertijden tot ik mijn vingers haast niet meer voelde van de kou.
Ziehier het resultaat!
In feite was het de lift waarmee ik de 12 verdiepingen afdaalde en wandelde ik zonder enige voorzichtig- of stilligheid de deur uit, met mijn in groene sneakers gestoken voeten. Want potverdriedubbeltjes, vanuit onze flat heb je een panoramaview van het zuidoosten tot het noordwesten, maar de inmiddels al niet meer volle maan staat in het noordoosten!
Gewapend met mijn camera met grooooote lens ging ik dus op pad om de maan te schieten. En toen ik eenmaal buiten was, besloot ik daar niet te stoppen en ik speelde met lange sluitertijden tot ik mijn vingers haast niet meer voelde van de kou.
Ziehier het resultaat!
Abonneren op:
Posts (Atom)