Er zitten twee jongens op het bruggetje voor onze flat. Een van hen heeft een grote hond bij zich. Als hij mij ziet aankomen probeert hij de hond te laten zitten, of er in ieder geval voor te zorgen dat de hond mij straks niet bespringt. Zoiets denk ik tenminste, als ik de jongen bezig zie. Hoe toepasselijk mijn woordkeuze voor 'bespringen' is blijkt even later als ik over het bruggetje loop.
"Ah man, hij ziet gewoon een mooie vrouw," zegt de jongen zonder hond met joint (ruik ik), terwijl hij zijn hoofd bijna achterstevoren op zijn romp draait, in de richting van de sloot en de eendjes. Ah welnee, die jongen is geen uil, dus dat kan helemaal niet, maar hij doet in ieder geval zijn best om mij niet aan te kijken.
Ik kijk naar de jongen met hond zonder joint (maar misschien wil de andere jongen delen). Dan naar zijn hond. En nog eens goed naar de hond. En dan weer terug naar zijn baasje, wiens gezicht inmiddels een verontschuldigende uitdrukking heeft.
"Ach ja, daar kan hij toch ook niks aan doen..." zeg ik en loop verder, hardop lachend om zijn gêne en om de hijgende hond, wiens overduidelijke erectie nogal in mijn richting wijst. In de richting van mijn gezicht, wel te verstaan. Up up and away!
Tsja. Een man blijft een man, ook als het een hond is...*proest*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten