That simple fact...

Zo af en toe word ik weer eens met mijn neus op de feiten gedrukt. Dat is eigenlijk niet waar, want mijn neus wordt dagelijks op feiten gedrukt en zo niet, dan steek ik hem wel in (andermans) zaken. Maar goed. Ik dwaal weer eens af, daar ben ik goed in.

Drukte ik mijn neus gisteren nog op een neusfluit, vandaag drukte mijn neus dus op een feit. Dat het zo belangrijk is dat er mensen in je leven zijn die je goede en slechte kanten kennen, die je meemaken in goede en slechte tijden (want ja, het leven is soms net een soap) en die je toch waarderen om wie je bent, om hoe je bent, inclusief al je trekjes en zwakheden.

Mensen die bereid zijn dingen van je te accepteren die belangrijk voor jou zijn, ondanks dat zij die dingen misschien niet leuk vinden. Mensen die bereid zijn iets te incasseren of op te offeren, niet perse omdat ze weten dat jij hen ook zou helpen, maar ook omdat ze jou graag helpen, gewoon omdat ze om je geven.


Zulke mensen zijn bijzonder, vind ik. En ze zijn in mijn leven. Dat ik dat alleen al zie, dat ik dat alleen al weet, geeft me een heel dankbaar, gelukkig gevoel.