Puur sec gezien was deze dag wel in evenwicht, er verdween iets uit mijn leven, dat was vervelend, en ik ontdekte iets nieuws, dat maakte me blij. Maar het is lastig genieten van dit nieuws zonder dat wat verdwenen was. Snappen jullie het nog? Maken jullie je al zorgen? Wacht nog maar even met het sturen van met oprecht medeleven-kaartjes en juichen is ook niet echt aan de orde.
Sommige dingen mis je pas als ze er niet meer zijn. Hoe klein ook. In dit geval; het lampje in de afzuigkap boven het gasfornuis, in de keuken. Ik kan niet meer goed kan zien waar ik kook! En zelfs als ik thee wil zetten, moet ik het grote licht aandoen! En daarvoor moet ik 'omlopen', terwijl het knopje van het lichtje van de afzuigkap zo lekker op de route lag. Hoe vaak ik dat kleine ding gebruikte heb ik vandaag goed gemerkt, echt reuze irritant!
Gelukkig was er, zoals ik eerder al zei, ook een onverwachte nieuwigheid in mijn leven. Nou ja, in huis. Ook in de keuken, trouwens, zo zie je maar weer. Op onze koelkast prijkte zomaar ineens een magneetje dat ik nog nooit eerder had gezien. Ik zou een heel verhaal kunnen verzinnen waarin ik de magneet menselijke eigenschappen toedicht en vertel hoe de magneet naar onze koelkast gereisd is, maar eerlijk is eerlijk, dit logje heeft bijna lang genoeg geduurd en het is al onzinnig genoeg zoals het is. Waarschijnlijk heeft Martijn de magneet gekregen of gevonden en hem op de koelkast geplakt. Ja. Zoiets zal het wel zijn.
De magneet ziet eruit als een gele knoop, een vrolijk gezicht op de grijze koelkast. Toch jammer dat er geen lichtje in zit, dan had ik hem op de afzuigkap kunnen plakken...ach ja, je kunt niet alles hebben!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten